"Przymierze nie tylko inspiruje życie pary małżeńskiej, ale dopełnia się w niej w tym sensie, że rozwija swą własną energię w życiu małżonków: "kształtuje" od wewnątrz ich miłość, miłują się oni nie tak, jak Chrystus miłował, lecz również w tajemniczy sposób miłością samego Chrystusa, ponieważ Jego Duch jest im dany na miarę tego jak pozwalają się kształtować przez Niego. Podczas Mszy świętej, poprzez posługę kapłana Duch Pański przemienia chleb i wino w Ciało i Krew Pana; w sakramencie małżeństwa i przezeń Duch może czynić z miłości małżeńskiej miłość samego Pana; jeśli małżonkowie pozwalają się przekształcić, mogą kochać "sercem nowym" przyrzeczonym przez Nowe Przymierze. Zawierająca "impulsy ciała i instynkty, siłę uczuć i przywiązania, dążenia ducha i woli" , miłość ludzka poprzezdar Pana może zostać całkowicie prześwietlona przez Źródło Miłości i objawić prawdziwie promieniujące z niej Nowe i Wieczne Przymierze."

    fragm. homilii "Gdybyś znała dar Boży", wygłoszonej podczas audiencji dla małżeństw ruchu Equipes Notre-Dame  ~ 23 września 1982r.

  

"Trudnym problemem jest zagadnienie rodzin ideologicznie podzielonych.(...)Wierzących trzeba umacniać w wierze i podtrzymywać w życiu chrześcijańskim. Chociaż strona katolicka nie może ustąpić, trzeba jednak utrzymać zawsze żywy dialog z drugą stroną. Muszą mnożyć się objawy miłości i szacunku, w mocnej nadziei utrzymania silnej jedności."

 Fragm. FAMILIARIS CONSORTIO

"Szanując wolność Dzieci Bożych, Kościół polecał i nieustannie poleca wiernym niektóre praktyki ze szczególną troską i naciskiem. Wśród nich należy wymienić odmawianie różańca: "...w łacznosci z zamiarami naszych Poprzedników, pragniemy gorąco zalecić odmawianie Różańca maryjnego w rodzinach... Nie ulega...wątpliwości..., iż Koronkę Najświętszej Maryi Panny trzeba zaliczyć do najwspanialszych i najskuteczniejszych "wspólnych modlitw", do zanoszenia których wzywa się rodzinę chrześcijańską"(...) W ten sposób prawdziwa pobożność maryjna, która wyraża się w szczerej więzi z Najświętszą Maryją Panną i w naśladowaniu Jej, jest uprzywilejowanym środkiem zasilania komunii miłości w rodzinie i rozwijania duchowości małżeńskiej i rodzinnej . Ona, Matka Chrystusa i Kościoła, jest naprawdę w szczególny sposób Matką chrześcijańskiej rodziny - Kościoła domowego."

 Fragm. FAMILIARIS CONSORTIO

"Na mocy swej godności i misji kapłańskiej właściwej wszystkim ochrzczonym, rodzice chrześcijańscy mają szczególne zadanie wychowania dzieci do modlitwy, wprowadzenie ich w stopniowe odkrywanie Bożego misterium i nauczenia osobistej z Nim rozmowy(...) Zasadniczym i niezastąpionym elementem wychowania do modlitwy jest konkretny przykład, żywe świadectwo rodziców: tylko modląc się wspólnie z dziećmi, wypełniając swe królewskie kapłaństwo, ojciec i matka zstępują w głąb serc dzieci pozostawiając ślady , których nie zdołają zatrzeć późniejsze wydarzenia życiowe. Posłuchajmy wezwania, które Paweł VI skierował do rodziców: "Matki, czy uczycie wasze dzieci modlitwy chrześcijańskiej? Czy przygotowujecie je w łączności z kapłanami do sakramentów wieku dziecięcego: spowiedzi i komunii świętej, bierzmowania? Czy przyzwyczajacie je myśleć w chorobie o Chrystusie cierpiącym? Wzywać pomocy Matki Bożej i Świętych? Czy odmawiacie Różaniec w rodzinie? A wy, ojcowie, czy umiecie modlić się z waszymi dziećmi z całą wspólnotą domową, przynajmniej od czasu do czasu? Wasz przykład - prawego myślenia i działania - poparty wspólną modlitwą jest lekcją życia, stanowi akt kultu szczególnie zasługujący; wnosicie w ten sposób pokój w progi domu: Pax huic domui! Pamiętajcie: w ten sposób budujecie Kościół"

 Fragm. FAMILIARIS CONSORTIO

"Istotnym i stałym elementem zadania uświęcenia rodziny chrześcijańskiej jest przyjęcie ewangelicznego wezwania do nawrócenia, skierowanego do wszystkich chrześcijan, którzy nie zawsze pozostają wierni "nowości" chrztu, który ich uczynił "świętymi". Także rodzina chrześcijańska nie zawsze trwa konsekwentnie w prawie łaski i świetości chrzcielnej, odnowionej w sakramencie małżeństwa. Skrucha i wzajemne przebaczenie w łonie rodziny chrześcijańskiej, odgrywające taką rolę w życiu codziennym, znajdują szczególny wyraz sakramentalny w sakramencie pokuty chrześcijańskiej. Zwracając się do małżonków, Paweł VI tak pisze w Encyklice Humanae Vitara: "Jeśli zaś są jeszcze uwikłani w grzechy, niech nie upadają na duchu, ale z pokorą i wytrwałością uciekają się do miłosierdzia Bożego, którego Sakrament Pokuty obficie udziela".(...) Odkrycie w duchu wiary tego, jak grzech sprzeciwia się nie tylko przymierzu z Bogiem, ale i przymierzu małżeńskiemu oraz komunii rodzinnej, prowadzi małżonków i wszystkich członków rodziny do spotkania Boga "bogatego w miłosierdzie", który rozszerzając swą miłość potężniejszą niż grzech, odbudowuje i udoskonala przymierze małżeńskie i komunię rodzinną "

 Fragm. FAMILIARIS CONSORTIO

"Także rodzina chrzescijańska jest włączona w Kościół, lud kapłański: poprzez sakrament małżeństwa, z którego wyrasta i z którego czerpie pokarm, jest stale ożywiona przez Chrystusa Pana i przez Niego wzywana i zobowiązana do dialogu z Bogiem poprzez życie sakramentalne, ofiarę życia i modlitwę. Jest to zadanie kapłańskie, które rodzina może i powinna spełniać w wewnętrznej komunii z całym Kościołem poprzez codzienną rzeczywistość życia małżeńskiego i rodzinnego: w ten sposób rodzina chrzescijańska jest wezwana do uświęcania siebie i do uświęcania wspólnoty kościelnej i świata."

 Fragm. FAMILIARIS CONSORTIO

"Także i małżonkowie, w zakresie swego życia moralnego, są powołani do ustawicznego postępu, wiedzeni szczerym i czynnym pragnieniem coraz lepszego poznawania wartości, które prawo Boże chroni i rozwija oraz prostą i szlachetną wolą kierowania się nimi w konkretnych decyzjach"

 Fragm. FAMILIARIS CONSORTIO